Bu genişlikte bir arazinin tamamı ekilebilir değil. Saban ve pullukla, hayvan gücü ile sürülebilen yerler ancak tarla olarak kullanılmış. Böyle olunca kuyu ve çeşme başlarında geniş bir alan mera olarak ayrılmış. Arazideki yollar iki araba geçecek şekilde geniş tutulmuş, ayrıyeten yolun iki yanında koyun sürüsü geçebilecek şekilde boşluklar bırakılmış. Tarla aralarındaki añlar yine gerektiğinde bir araba geçecek kadar geniş tutulmuştur.
Bütün bunların dışında özellikle tepelerde pullukla zor sürülecek gırañlar hiç tarım için düşünülmemiş öylece boş bırakılmıştır. Gocagır ve Kepez mevkilerinde bu gırañlardan çok fazla vardır. Bir de bozkır şeklinde, düz arazi olarak gırañlar vardır ki buna da en iyi örnek Alagır mevkidir.
Kuzeyde, iki Macur arasında, Çayırlar denen mevkide geniş bir sulak alan uzun süre çayır olarak kullanılmış, hayvanların kışlık ot ihtiyacı buradan karşılanmıştır.
İlbulak (İblak) Dağının kuzeye bakan eteklerinde çok geniş bir alan meşeliktir. Bodur meşe ağaçlarından oluşan bu bölge hem otlak hem de orman olarak günümüzde de hala kullanılmaktadır. Her bölgede rastlanabilecek bitki ve ağaç türlerinin yanısıra buralara has isim, renk ve biçimde bitki türleri de vardır.
Bugün ise traktör ve makine gücünün yaygınlaşmasıyla hem añlar daralmıştır hem de yollar. Kuyu başlarındaki açık alanlardan sonra kuyular bile yok olmuş durumdadır. Tepelerdeki gırañlar hemen hemen bitmiş, traktör zirveye çıkarak orayı da sürmüştür. Alagır ise bütün harmanyerleriyle birlikte parsellenerek imara açılmış durumdadır. Çayırlar, belki otuz yıldır suların çekilmesine paralel olarak bir bir sürülmüş tamamı tarlaya dönüştürülmüştür.
Şu halde o arazi yapısına has olan bir sürü ot çeşidi de ortadan kalkmaya başlamıştır. Gırañda, añda, dağda vb. her yerdeki otu, çiçeği, dikeni, çalıyı, ağacı mümkün olduğu kadar tanıtmaya çalışacağım. Hiç olmazsa ona Eğret'te verilen adı kaydetsek buna bile değer diye düşünüyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder