Değnek

    

    Bir yere, bir şeye ulaşmak, erişmek, nail olmak, temas etmek manalarına gelen 'değmek' fiilini biliyoruz. Eski Türkçede bu fiil ikincil olarak 'dövmek, vurmak, darbetmek' anlamını kazanmış. Bu ikincil anlam, ister istemez bir araçla gerçekleştirilecek. İşte bu dövme aracına 'değnek' denilmiş. Kısacası bir dayak aracı olarak değnek, değmek fiiliyle yakın akraba...

    Kelime kökenindeki bu durum kimseyi yanıltmasın, değnek demek sadece dayak demek değildir. Başka ne işe yarar ki değnek? İnceleyelim biraz...

    Hazreti Musa Medyen'de, Şuayib (as) yanında on yıldan fazla çobanlık yapmıştı. Yaptığı sadece çobanlık değildi, evin diğer işlerini de görüyordu. Şuayib (as)a uzun süreli bekar durmuştu, diyebiliriz. Bir de kızıyla evlenince, bir bakıma ev sahibi, bir bakıma iç güveyisi gibi bir durum oluştu. Bu esnada Kayınpederi Şuayib (as) kendisine bir değnek hediye etti. Üst ucunda bir budak bulunan bu değneği Hz. Musa, vefatına kadar yanından hiç ayırmadı. Tabi kaynaklarda buna değnek değil âsâ deniliyor. Âsâ-yı Musâ diye meşhur olmuş bir değnek...

    Sözleşmesi bitip vakit tamamlanınca, ailesini de alıp Mısır'a dönüş yolculuğuna başladı. Sıkıntılı bir gecede ateş alma ümidiyle Tur Dağı'na çıktı, orada Allah kendisine Peygamberlik görevini verdi. Bu görev tebliği sırasında da yine meşhur değneği Hz. Musa'nın elindeydi. 

    - "Musa, şu sağ elinde tuttuğun şey de ne?" diye sordu, Allahu Teala... Hz. Musa'nın cevabı ilginç:

    - "O asamdır dedi, üzerine dayanırım, onunla davarlarıma yaprak çırparım, ayrıca onunla daha birçok ihtiyacımı gideririm."

    Görüldüğü üzere, verilen cevapta dayak anlamı yok. Varsa bile 'daha birçok ihtiyaç' genel torbasının içine konulmuş önemsiz bir anlam gibi duruyor. Ona dayanarak dinleniyor, koyunlara yiyecek temininde kullanıyor, ve daha başka ihtiyaçlarını gidermesine yardımcı oluyor. Kendi hayatını kolaylaştırdığı gibi malının da emniyetini sağlıyor onunla.

    Musa (as)ın cevabından sonra, Allah onu yere bırakmasını istiyor ve hoop değnek canlı bir hayvan gibi hareket etmeye başlıyor. Musa (as)ın bahsettiği vazifelerden sonra, o değneğe başka vazife daha yüklenmiş oluyor. Bundan sonra Hz. Musa , Kuran'da sözü edilen bütün mucizeleri o âsâ/değnek aracılığıyla gösterecek.

    Asa-yı Musa özel bir değnekti, bütün değneklerde o özellikleri aramak beyhude uğraş. Lakin şunu anladık ki değnek sadece dayak aracı değil...

    Zamane çobanlarının değneğini düşünelim. İki elini kaide gibi üst ucuna yerleştirdikten sonra onların da üstüne çenesini dayar. Değnek bir direk olmuştur, vücudun ağırlığını bacaklardan alır. Çoban bu vaziyette sizinle konuşurken çaktırmadan bacaklarını dinlendirir. Bacak dinlenirse kafa da dinlenmiş olur. Uzun süreli bu şekilde durmak yorucu oluyorsa, pozisyon değişiklikleriyle kendini yeniler. Her seferinde değnek onun için üçüncü bir bacaktır.

    Değneğine dayanarak uyuyan çoban bile var. Dayı'yı (Hasan Yola) tanıtırken anlatmıştım...  Sakaların Hüseyin'i, çobanlığı öğrensin diye Dayının yanına vermişler. Çocuk yaşta olduğu için ilk zamanlarda bu iş disiplinine uyum sağlayamamış Hüseyin. Uykusuzluk canına tak edince, işte öyle değneğine yaslanır uyurmuş.

    İnsanın sadece bacakları ağrımaz. Neren ağrıyorsa değneği bir fizik tedavi aracı olarak kullanabilirsin. Belin ağrımışsa ortadan beline dayar, dirseklerinle iki yandan kelepçelemiş gibi gerdirirsin. Beline masaj yapmakla birlikte bir çok kasını gerdirir dinlendirirsin.

    Omuz bölgende bir sıkıntı varsa, oraya yerleştirir, bu sefer kollarınla aşağıya doğru kelepçelersin. Bu vaziyette karşıdan siluetini görenler, seni çarmıha gerilmiş İsa zanneder... 

    Bütün bu hareketleri istemsizce yapar çoban. Taşırken de öyledir... Ağırdır, ama yük olmaz. Hayvanları yönlendirmek, çevirmek için havaya kaldırır, yere vurarak ses çıkarır. Bazen de tören yürüyüşündeki askerin silahını omuza alması gibi omuzuna kaldırır. Dediğim gibi bunları yaptığının farkında olmaz.

    Herkes senin gibi değil ya, hırsızı var uğursuzu var... Kötülere karşı çobanın değneği silahtır. Ciddi bir vuruşla öldürmese de ağır hasar verir... Hz. Musa'nın değneğinde olmayan işlev, bazen burada gerekli olabilir. Sadece insanlar için değil, yırtıcılar için de değnek gereklidir. Hak edene hak ettiğini vermek haktır... Yani mal ve can güvenliğini sağlamada bir çobanın değneği çok önemli...

    Değnek onun için, bedeninde bir organ gibidir. Değneği yoksa çoban yarımdır; kördür, sağırdır, dilsizdir, çolaktır, topaldır, küttür, kötürümdür...

    Kuyudaki Çoban hikayesinde Berber Emmi değneği almak için kuyuya iniyor ya... Demek ki bu, o kadar da saçma ve anlamsız değilmiş...

    Bu kadar çok işe yarayan değnek nasıl yapılıyor acaba? Çok basit... Düzgün bedenli bir taze meşeyi kökünden çıkaracaksın. Soy, budaklarını al, uçlarını düzelt, kurumaya bırak... Bu kadar. Yalnız köklü olmasına dikkat et. Meşenin köküne kütük derler, kütükten bir parça bulunsun yani. İşte o kütük yumrusu 'kütümek'tir.  Onun sağladığı ağırlık sayesinde değnek bu kadar işlevsel hatta arganomiktir. 

    Meşeden olacak, ucunda kütük yumrusu bulunacak, kütümekli olacak. Kütümek o kadar mühim ki, düz bir değnek çoban değneği değildir zaten. Çünkü gerektiğinde (misal uzaktaki hayvan çevrileceği zaman) eldeki değneği kütülemek gerekir. Bumerang gibi yalpalatarak değnek atmaya kütüleme denir. İsabetli bir atış gerçekleştirmek için, değneğin ucunda ağırlık merkezini değiştirecek bir kütümek ne kadar gerekli, anlarsın... 

    Asa-yı Musa'nın kütümeği ters taraftaymış, yani üst uçtaki bir budağı kütümek olarak kullanmış. Tabi O değneğini koyunları için değil, Firavun ve avanesine karşı kullandığından öyle olması daha kullanışlıydı belki. Hem onunkisi meşeden de değilmiştir...

    Hep çoban değneğinden bahsediyoruz diye, değnek demek çoban değneği demek sanılmasın. Basit bir sopaya da değnek denir esasında... Yine de kullanım alanlarına göre değnekler gruplanmıştır. Misal met değneği yalnız o oyunda işe yarayan, belli kalınlık ve uzunlukta bulunan bir değnektir. Koltuk değneği terimleşmiş, ağaçtan yapılmasa bile hastanın yürümesine yardımcı araçlar o isimle anılır olmuştur.

    Değnek kelimesi 'iki ucu boklu değnek' biçiminde deyimleşmiş olup içinden çıkılması güç durumları anlatmada kullanılmaktadır. Bir de atasözlerimiz var değnek kelimesiyle ilgili... Aklıma gelenleri sıralayayım...

    Köpeksiz köy bulmuş değneksiz geziyor
    Delinin eline değnek verilmez
    Deli deliyi görünce değneğini saklar
    Dayak isteyen keçi çobanın değneğini yalar
    İti an değneği hazırla

    Görüleceği üzere bu atasözleri hep şiddet içerikli. Yani değnekle dayak özdeşleşmiş, ne yapsan birbirinden ayrılacak gibi değil. Onun eşanlamlısı 'sopa' kelimesi bile aynı zamanda dayak manasına geliyor. Dolayısıyla çobanın elindeki değnek bir anda silaha dönüşüveriyor; kimi zaman savunma, kimi zaman saldırı silahı...

    Cihan ve İstiklal harbinden önce çoğu sülale gibi Körüsler de koyunlarının çokluğuyla meşhurlar. Dınali'nin damadı olan Körüslerin Osman koyun güdermiş. Sürüsünün mevcudu bin koyunun üzerinde, öyle otuz kırk tane eksilmesini fark etmek mümkün değil. Çalanlar da o kadar götürürlermiş. Yalnız bir gün Kekliklerin Kelali 70-80 tane çalınca sürüye hırsız dadandığını anlamış. Anlamış, ama yaşı küçük olduğundan bir şey diyememiş. Lakin bunu da aklının bir köşesine yazmış. Bir kaç yıl sonra biraz diklenince Kelali yine hırsızlığa gelmişmiş. Osman iflah olmaz hırsızın kafasına değneğini öyle bir indirmiş ki, o günden sonra değil Kelali, başka hiç bir hırsız Körüslerin koyuna yaklaşamamış. Olayı nakleden Dayı (Hasan Yola) 'Ben o değneği kaldıramadım' deyesiymiş.

    Kaderin cilvesi işte... Bu olaydan bir kaç yıl sonra patlayacak Cihan harbinde Körüslüoğlu Osman ile Kekliklerin Ali aynı cephede çarpışacaklar; beriki Eğret'e Çolak Ali olarak dönebilirken, Osman şehit düşüp bir daha köyünü göremeyecektir...

    Başa dönecek olursak, Musa (as) asasının özelliklerini sayarken dayaktan bahsetmiyor; ama 'daha başka ihtiyaçlarımı onunla karşılarım' derken belki güvenlik ve savunma ihtiyacını da kastediyordu.

Sıntırlar

     

    Mollaahmetoğlu Ali'ye, Ali Hoca denildiği anlaşılıyor. Mustafa, Eyüp ve Hüseyin'den sonra Kezban Hanımdan İsmail ve Ramazan doğuyor. İsmail'den Alihocalara gidildiğini gördük. Sıra en küçük kardeş Ramazan'a geldi...

    SINTIRLAR

    Ali Hocanın diğer oğlunun adı Ramazan... Yaşı, eşi/eşleri gibi ayrıntılardan çocukları vasıtasıyla bilgi ediniyoruz; zira kütük kaydı yapılırken kendisi ve ilk eşi hayatta değilmiş. En küçük çocuğunu nazara aldığımızda, 1897 yılında hayatta olduğunu söyleyebiliriz.

    Ramazan, önce Hatice Hanım ile evlendi. Kimlerden olduğunu bilemediğimiz bu hanım, Ali ve Hüseyin adlarında iki oğul dünyaya getirdikten sonra vefat etti. Bundan sonra sülale içinde Hatca (Hatice) ismine çok rastlanacaktır... Daha sonra Ramazan, Havva Hanım ile ikinci defa evlendi. Ondan da Hatice ve Kezban adını verdiği iki kızı doğdu. 

    Önce de belirttiğimiz gibi, 1904 kayıtları tutulduğu sırada Ramazan ve ilk eşi Hatice hayatta değillerdi. Ancak ikinci eşi Havva Hanım uzun yıllar daha yaşayacak ve 1944 yılında vefat edecektir... Şimdi çocuklarına bakalım, ne olmuş...

    1895 Yılında doğan büyük kızına, ilk eşi Hatice Hanımın adını koydu. Ramazan kızı Hatice Daldallardan Hüseyin ile evlendi. Bakkal Süleymanın dedesinin kardeşi olan Hüseyin şehit olunca, Arapların Halil'in ikinci eşi oldu. Burada Deveci (Şah İsmail), Dönelerin Ali eşi Esma ve Ümmetlerin İbrahim eşi Emine'nin anası olacaktır. 1967 Yılında vefat etti...

    İkinci eşi Havva Hanımdan olan küçük kızı 1897'de doğdu. Ramazan ona annesinin adı olan Kezban ismini koydu. İsmail Amcasının oğlu Mehmet ile evlendiğini söylemiştik. O da Körhalil eşi Gülsüm ile Ayvaz eşi Cemile'nin anaları olacaktır. 1973 Yılında öldü...

    Kel Hasan

    Ramazan'ın oğulları ilk eşi Hatice Hanımdan... Büyüğüne, Babası Ali Hocanın hatırası olarak Ali ismini koydu. 1877 Senesinde doğmuştu Ali... Emine Hanım ile evlendi; eşinin kimlerden olduğunu bilmiyoruz, ama Gıdilerin Mustafa oğlu Ahmet ile bacanak oldular...  Dört çocukları oldu; iki kız, iki oğlan... 1904 Doğumlu büyük kızlarının adı Ayşe, Emine Hanımın anası adı... 1910 doğumlu küçük kızları ise tabii ki Hatice... Ayşe'nin akıbetini bilmiyoruz; ama Hatice'yi, önce Ümmetlerin Bekir'e verdiler. Daha sonra Garacanın ikinci eşi olacak ve 'Garacagarısı' diye anılacaktır, 1985'te vefat etti...

    Ayşe'nin abisi Hasan ise 1903 yılında doğdu. Nasıl ki Ayşe, Emine Hanımın annesi adı ise; Hasan da baba adıdır. Bir müddet sonra ona 'Kel Hasan' demeye başladılar. Mollaoğlu ve Alihocalar tabirleri unutuldu, ailesinin lakabı bu oldu... 

      Gademalinin kızı Hatice Hanım ile evlendi. Böylece Şeherlioğlu, Çolağüseyin ve Corukların Köriban ile bacanak oldular...  Kendi babasının adını verdiği tek oğlu da ileride 'Kelasanın Ali' diye anılacaktır... Ali'nin küçüğü Emine, 1959 yılında kız iken vefat etti...

    Kelasanın Ali, Musluların Çürükyusuf  kızı Ayşe ile evlendi. Doğal olarak eşine de 'Çürük Âşa' lakabı takılmıştı... Ayrıca bu evlilik yoluyla Dayısı Gademellerin Kazım ile de bacanak oldular; çünkü baldızı Tevfike, Kazım Dayısına varmıştı... 

    Ayşe Hanımla evliliğinden 1961 yılında Mevlüt, 1963'de Yusuf, 1965'te Hatice, 1969'da Emine ve daha sonra Aysun dünyaya geldi. Kızları... Hatice, Dıkmanın Ahmet Özen eşi; Emine, Mollaahmetlerden Müdüroğluların Çaparın Arif Eşiyok eşi; Aysun da Sağırların Ahmet Sancak eşi oldu. 

    Büyük Oğlu Mevlüt, Aşşağılıların Osman kızı Halime ile evlendi. İlk oğullarına isim verirken, karı koca babalarının adını birleştirdiler: Ali Osman... Küçük oğluna da Dedesi Kelasanın ismine hürmeten Hasan adını koydu... Mevlüt, ailesiyle Afyon'da oturuyor...

    Küçük oğluna ana-dedesi Çürüğünyusuf  hatırası olarak Yusuf adını koydular. Anıtkaya dışından evlenen Yusuf'un Ayşegül, Tuğba ve Murat adında üç çocuğu var... Afyon'da oturuyorlar...

    Eşi Gademali kızı Hatice Hanım 1953'te, Kelhasan ise 1963'te vefat etmişlerdi. Oğlu Ali'nin de önce 2011 yılında eşi Çürükayşa, sonra 2015'te kendisi vefat etti...

    Gavcar İbrahim

    Mollaahmetlerin Ali'nin küçük oğlu 1907 yılında doğdu, adı İbrahim olarak kayıtlara geçti. Önce Hadımoğlunun kızı Arife ile evlendi. Arife Hanım çocuksuz olarak 1937'de vefat edince Veyislerden Halime ile evlendi. Halime Hanımın anasının adı da Halime olup Paşaoğlu Mehmet'in kızıdır... Raike adında bir kızdan sonra, 1940  yılında bir de erkek çocukları oldu, adını Hüseyin koydular. İleride bu oğluna 'Kötüseyin' lakabı takıldı... 

    Halime Hanım önceden Çorcalılardan Piremez Abdullah'a varmıştı. Kocası gittiği yerden dönmeyince, öldü zannedilmiş ve bunun üzerine tek kızı Havva Dudu ile İbrahim'e gelmişti. Hal böyleyken bir gün Piremez çıkıp geldi... Geldi ama ne çare ki karısı kocaya varmıştı... O da başkasıyla evlenmek istedi, lakin olmadı... 

    Tam bu sırada, 1943'te Sıntırların Gavcar İbrahim vefat etti... Halime Hanım ikinci kocasının da ölümüyle üç çocuklu bir dul olmuştu... Piremez haber gönderdi, 'Sen benim çocuğuma baktın, ben de senin çocuklarına bakmaya hazırım' gibisinden üstü kapalı evlenme teklifinde bulunduysa da Halime Hanım kabul etmedi... Bu arada Piremez de vefat etti...

    Büyük kızları Havva Dudu, Gademlerin Banguş Osman oğlu Mevlüt Çatak'a; küçük kızı Raike'yi de Ağamehmete verdiler... 

Bu arada Halime Hanım Güneyköylü Ahmet adında biriyle evlendi. Daha doğrusu Ahmet'i iç güveyisi olarak aldı. 

Bu ikinci eşine 'Yeni Ahmet' dediler...

Halime Hanımın Yeniahmet'ten de bir oğlu olmuş, lakin yaşamamış... 

Ağız yapısından dolayı Yeniahmet'e 'Gocadudak' lakabını da takmışlar. Sonradan bu lakap aile için de kullanılır olmuş, 'Gocadudaklar' demişler. 

Halime Nineye  'Nerden buldun bu çikin adamı?' diye takıldıklarında 'Aman, çikin olsun da çiftten gelen olsun.' diye cevaplarmış. Çalışacak adama ihtiyacı olduğunu, onun da çok çalışkan olduğunu işaret edermiş. 

Yeniahmet gerçekten çok çalışkan birisiydi. Yazın öküz arabasıyla sürekli gelip gittiğini görürdünüz, tek başına harmanın hakkından gelirdi. 

Halime Ninenin onu yazın çalıştırıp kışın ise evden çıkardığı, bu yüzden kışları genelde Güneyköy'de geçirdiğine dair söylentiler var. Yeniahmet'e bazen 'Güneyköylü' diye hitap ettikleri olurdu... 

1988 Yılında öldü...

    Kötü Hüseyin

    Dönelim Kötüseyine... Körhalilin kızı Münevvere ile evlendi. Münevvere Hanım, anası itibariyle Mollaahmetler/Alihocalardan olduğunu hatırlatalım...  Ayrıca bu evlilikle Körhocanın Çolakarif, Gavasıntopal ve Ayvazın İsmail ile bacanak oldular... 

    Erken dönemde Kütahya'ya yerleşti; ama Anıtkaya ile bağını koparmadı. Dördü kız, altı çocukları oldu. Kızlarından Emine, Ağamehmetin Saadettin Dadak eşidir; hala-dayı çocukları oluyorlar. Diğer kızları Selime, Elveda ve Serpil Anıtkaya dışından Kütahyalı beylerle evlendiler...

    Kötüseyin büyük oğluna babasının ismi olan İbrahim adını koydu. Kirpitçilerin Ali Osman kızı Şükran ile evlendi. Ali Osman Kirkit, Körhalilin kardeşidir; akrabalık anlaşılsın diye belirtiyorum. İbrahim ile Şükran'ın çocukları, Hüseyin ve Münevvere; Dede ve Ninenin isimlerini taşıyorlar...

    Küçük oğlu Şaban Anıtkaya dışından evlenmiş, Onun da bir kız bir oğlu var... Kötü Hüseyin'in oğulları İbrahim ve Şaban Kütahya'ya yerleşikler... 

    Annesi Halime Hanım 1994'te vefat etmeden çok önce Kötühüseyin Kütahya'ya yerleşmişti. Halen çocukları ve torunlarıyla orada yaşıyor...

    Mollahmetlerin Ramazanın büyük oğlu Ali'nin ölüm kaydı bulunmuyor. Bu, Cihan Harbinde şehit olduğuna dair bir işaret olabileceği gibi; onun 1920-25 aralığı döneminde vefat ettiğini de düşündürebilir. Torunlarından bu konuda herhangi bir bilgi elde edemedim. Ancak eşi Emine Hanım kaynanasıyla aynı yıl, 1944'te vefat etmiş... Torunları Kelhasan ve Gavcar, Soyadı Kanunu çıkması üzerine İNANIR soyadını almışlar ve çocukları halen onu kullanıyorlar. Tamamı Anıtkaya dışında, Afyon ve Kütahya'dalar.

    Sıntır Hüseyin

    Ramazan'ın küçük oğlu Hüseyin, 1891 yılında doğdu. Apdıramanlardan Abdurrahman kızı Atike ile evlendi. Atike Hanım Curak Mehmet'in ablasıdır. Bunların Anneleri Ayşe ile Mollahmetlerin Ahmet eşi Sultan kardeş. (Kafalar karışmasın; Sıntırırmızanın ninesi Ayşe ile Müdüroğlu Mehmet Ali'nin ninesi Sultan kardeş.)

Savaşlar dönemini aktif bir biçimde geçiren Hüseyin'e yaşıtlarının çoğunda olduğu gibi 'Hüseyinçavuş' diyorlar...

Onun da askerlik ve eşkıyalık dönemleri var... 

Nişancılığıyla ünlüymüş. O günlerden kalma yeteneğiyle, son zamanlarında bile attığını vururmuş... 

Hani parayı vuranlar vardır ya... Hüseyin Çavuş onlardan değilmiş... Parayı vurmaz; ama delikli 2,5 kuruşun deliğinden geçirirmiş kurşunu...

Hatiplerin Odada yemek mi yiyorlarmış, helva mı her neyse... Kendisinden 5-6 yaş daha büyük olan Molla Osman, biraz geri duran Hüseyin'e 'Len, sıntır sıntır durma, sokul sofraya!' diye çıkışmış. Bu olaydan sonra Hüseyin'in lakabı 'Sıntır' kalmış. Tabi kendinden sonra sülalesine 'Sıntırlar' denilecek...

    Sıntırüseyin ile Atike Hanımın 1920'de bir oğulları oldu. Kendi babasının adı olan Ramazan ismini koydu. Bir süre sonra Atike Hanım vefat etti. Yılıklardan Süleyman kızı Fatma hanımla tekrar evlendi. Fatma Hanım da Gobakların Halil'den dul kalmıştı. Ondan da bir oğlu ve bir kızı oldu, Kazım ve Atike... Atike Tahtalının eşi olacak. Tahtalının annesi de Yılıklardan olduğunu düşünürsek, bu evlilik büyük ihtimal teyze çocuklarının evliliğidir. Yine hatırlanacağı üzere Tahtalının Alime Halası da Mollaahmetlerin İsmail'e varmıştı. Önceden kurulan akrabalık bağları kavileşiyor... 

    Garakazım ve Atike'nin anaları Fatma Hanım 1960'ta vefat etti. Sıntırhüseyin kendisi de 1964 yılında öldü... Oğlanlara bakalım...

    Sıntır Ramazan

    Atike Hanımdan büyük oğluna dönelim. Babasına nispetle oğluna da aynı lakapla seslenip 'Sıntırırmızan' dediler. Yetimlerin Şükrü kızı Muzaffere ile evlendi. Üç kız üç oğul, toplam altı çocukları oldu. Kızları Havva, Gülsüm ve Atike'dir... (Bunların dışında babası Sıntırhüseyinin adını taşıyan Hüseyin adında 1948 doğumlu bir oğlu vardı. 1953 Yılında Mevlüt dayısının kızı Hüsniye ile birlikte Gocagırda donarak vefat etti.)

    Büyük kızı Havva, Manavların Gızmehmetin Ahmet Öztürk eşi; Gülsüm, Corukların Cavit Oran eşi; Atike de Yetimlerin Necati Azbay eşi oldu. Atike ile Necati hala-dayı çocukları...

    Büyük oğlunun adı Reşat... Osmanköy'den Sedef Hanım ile evlendi. Havva, Mualla, Melek ve Ahmet onların çocuklarıdır. Kızları Anıtkaya dışına gelin oldu. Oğlu Ahmet de Anıtkaya dışından evlendi. Onun da dört çocuğu var: Yağmur, Sedef, Güneş, Reşat... Uzun zaman önce Afyon'a yerleşen Reşat 2022'de vefat etti. Çocukları Afyon'da yaşıyorlar...

    Sıntırırmızanın ortanca oğlu Şükrü, ana-dedesinin adını almış. Hatiplerden Salimhoca kızı Ayşe ile evlendi. Bir kız bir oğlu var. Kızı Muzaffere, Şemşilerin Ademin oğlunda... Oğlu Cem ise Manisalı bir hanımla evlendi ve bir kız çocuğu var. Şükrü de uzun zamandır Afyon'da oturuyor...

    Küçük oğluna Sezai adını koydu. İmam hatip eğitimi alan Sezai, Sultandağlı Cemile Hanım ile evlendi. Ramazan ve Samet adlarında iki oğlu var. Uzun yıllar İzmir'de çalıştıktan sonra Afyon'a geldi, şu anda Afyon'da ikamet ediyor.

    Sıntırırmızanın eşi Muzaffere Hanım1987 yılında vefat etti. Ondan sonradır ki oğlanlar dağıldılar. Bu sırada Sıntır yalnız yaşadı ve 2004 yılında vefat etti...

    Gara Kazım

    Sıntırüseyinin ikinci hanımından 1930'da doğan oğluna, esmerliğinden dolayı 'Garakazım' dediler. İdirizlerden Sarıömer kızı Sultan ile evlendi. Sultan Hanım annesi tarafından Yeşilömerlerdendir...  

    Bir kız iki oğulları oldu. Ümmühan adını verdikleri kızları Akbaşların Veysel eşidir... Büyük oğluna kendi dedesinin adı Ramazan, küçüğüne de babasının adı olan Hüseyin isimlerini koydu... 

    Ramazan, Tatıresilin Mahmut kızı Tayyibe Hanım ile evlendi. Bir oğulları oldu, babasına hürmeten Kazım adını koydu. Yetimlerin Necati kızı Havva ile evlenen Kazım'ın üç kız bir oğlu var... Çocukları İzmir'de oturuyorlar, ama Ramazan yılın büyük bölümünü Anıtkaya'da geçiriyor...

    Garakazımın küçük oğlu Hüseyin, Hacıların Şerafettin kızı Ayşe ile evlendi. Kazım ve Ali adlarında iki oğulları var. Kazım, Kinislerden Adem Soya kızıyla evlendi... Hüseyin de İzmir'de oturuyor...

Garakazım 1963'te vefat ettiğinde geride bu üç yetim kalmıştı... Tanıyanlar Onun matrak biri olduğunu söylüyor...

Abisi Sıntırırmızan, evini ve ardındaki harmanyerini Kötüseyinden satın almış. Bilinen evine yerleşmesi sonradan yani...

İki yanından, Etemler ve Keçinin Ali ile komşu olmuş. Evini yapıp tamamladıktan sonra avlusunu çeşitli meyve ağaçlarıyla şenlendirmiş. 

Nasıl olduysa Etem ile aralarında sürtüşme çıkmış. Galiba kendisi Etem tarafına biraz geçmiş... 

Yardıma çağırıyor Garakazımı... Geliyor gelmesine de... Hiç istifini bozmuyor, iki evi karşısına alıp yeni kazılan kuyunun başına oturuyor...

Sıntırın avludaki ağaçlara bakınarak deyişleme söyler gibi söyleniyor:

Dıkmalar Mahallesi

Gavaklı Caddesi

Kirazlı Sokak

Ramazan Sımsıkı...

Eğret Köyü İhsaniye'ye bağlandığında Eğret-İhsaniye hattında at arabasıyla dolmuşçuluk da yapmış. O vakit Yenimısdığın ve Garakazımın atlar çok namlymış... Soğuk ve yağmurlu bir gün, araba çamura saplanmış. Onu kurtaracağız filan derken epeyce ıslanan Garakazım orada kaptığı hastalıktan iflah olmayıp kısa süre sonra vefat etmiş...

    Sıntırüseyinin oğulları Ramazan ve Kazım, SIMSIKI soyadını aldılar. Onların çocukları halen bu soyismini kullanıyor.

    Netice olarak Mollahmetlerden Kelhasanın torunları Afyon'dalar, Kötüseyin çocukları Kütahya'da... Sıntırırmızan çocukları Afyon'da, Garakazım oğulları İzmir'de... Yalnız Garakazımın Ramazan Sımsıkı, yılın büyük bölümünü Anıtkaya'da geçiriyor... 

Telliler

 

    Hacımahmutların Ahmetin, oğlu Mustafa'dan torunları Yusuf, Ahmet, Halil ve Şerife... Şerife, Sağırların Salih eşi; Yusuf, Şimbil ve Etemin dedesi; Ahmet, Manavlar oldu... Ahmet Ağanın küçük torunu Halil'e geldik...

    1871 yılında doğmuş Halil... Oğlanların en küçüğü, abileriyle arasında on yaştan fazla var. Genelde evin en küçüğünde görülen huysuzluk bunda biraz fazlaca varmış. Ana veya babasından birisi 1-2 yaşındayken öldüğü için böyle huysuz olduğu düşünülüyormuş. En küçük bir şeyde hemen ağlar, basarmış çığırtıyı... İllallah detirtmiş... 'Aman daklaşmeyin şuna, telleri dökülür filan...' derlermiş, o münasebetle adı 'Telli' kalmış...

    Telli Halil, Gobakların Hasan kızı Fatma ile evlendi. Fatma Hanım, Çerçi Mehmetin Halası olur... Ayrıca bu evlilikle Telli, Eminlerin Mehmet Emin ve Demirdelen İbrahim (Şavalın dedesi) ile bacanak oldular.

    Ümmühan, Hasan ve Mustafa isimlerinde üç çocukları oldu. Bunların isimleri manidar; Ümmühan ile Hasan, Fatma Hanımın ana baba adıdır. Mustafa ise Halil'in baba adı... Bir kızları daha olsa, herhalde İsmihan olurdu...

    Kardeşlerden büyük olan Ümmühan, 1899 yılında doğmuş. Hacımahmutlardan Veli oğlu Kıni/Konteş Mustafa eşi oldu. Kini Mustafa ile Ümmühan'ın ikisinin de Hacımahmutlardan olmasının ötesinde anaları tarafından da bir yakınlıkları var. Kıninin annesi Kezban Hanım, Ümmühan'ın annesi Fatma Hanımın yeğenidir... İkisi de Gobaklardan yani... Kınimısdık öldükten sonra Ümmühan Hanım Bilallerin Mehmet ile evlenecektir...

    Oğlanlara geçmeden önce Telli defterini kapatalım. 1910 Sonrasında Telli Halil vefat etmiş. Eşi Fatma hanımın ölüm tarihi ise 1944...

    Goca Hasan (Garabacaklar)

    Telli Halilin büyük oğlu Hasan 1901 yılında doğdu. Cüsseli iri yapısı ve uzun boyundan dolayı delikanlılık çağında 'Goca Hasan' lakabı takıldı. 

    Gocasan önce Büküroğlu Hüseyin kızı Şerife ile evlendi; fakat çocuğu olmadığı gerekçesiyle onu çıkardı. Bu ilk eşi Şerife Hanım, annesi itibariyle Gödeşlerdendir... Daha sonra Efekçiye vardı, orada da çocuğu olmadı. Efekçinin evinde 1982'de vefat ettiğinde Goca Hasan'ın soyadını taşıyordu...

    Bacıdedenin ölüm defterinde 'Goca Hasan'ın karısı' notuyla 25 Nisan 1947 tarihli bir ölüm kaydı var. İsim veya başka bir bilgi bulunmayan bu nottan, Goca Hasan'ın bir evliliği daha olduğu anlaşılıyor; bununla birlikte konu hakkında daha ayrıntılı bilgi bulamadım...

    Ondan sonra Yusuf kızı Emine ile evlendi. Emine Hanım da Dönelerden... Bu evlilikle yine Hacımahmutlardan Tenikeci İbrahim ile bacanak oldular... Ayrıyeten Gocasanın ikinci eşi Emine Hanıma 'Garabacak' dedikleri için, bundan sonra onun ailesi de 'Garabacaklar' diye bilinecektir. Gocasan 1980'de, karısı Garabacak Emine Hanım ise 1984 yılında vefat ettiler...

    Beş çocukları oldu; üçü kız, ikisi oğlan. İsimleri İsmihan, Feride, Cemal, Mevlüt ve Fatma... Büyük kızına 'Uzun İsmihan' derlerdi, Hacımahmutların Kediveli oğlu İbrahim Ildız eşi oldu. İki ailenin Hacımahmutlar ve Gobaklar kanalıyla çifte akrabalığını biliyoruz artık... 'Kel Feride' diye anılan ortanca kızını da Şeherlioğlu Ali'ye verdiler... Küçük kızı Fatma ise Yörük köyü Mılıklar'a gelin gitti...

     1935'te doğan büyük oğlunun lakabı 'Heykel Cemal' idi. Çatallardan Mustafa kızı Fatma ile evlendi. Babasının Ninesi İsmihan Ninenin de Çatallardan olduğunu düşünürsek, bu evlilikte de akrabalık gözetildiğini görürüz... Yine de birkaç ay gibi kısa süreli bir evlilik oldu, daha sonra Heykelcemal ölene kadar yalnız yaşadı... 2005'te vefat ettiğinde yetmiş yaşındaydı...

    Çocuklarının lakabıyla Gocasanın lakaplarının 'iri, uzun, cüsseli' ortak paydasında bütünleştiği görülüyor... Babalarına nasıl 'Goca Hasan' denilmişse, iriliklerinden dolayı çocukları da benzer lakaplarla anıldı. 1939 Yılında doğan Küçük oğlu Mevlüt'e de 'Gocaguş' diyorlardı. Sonradan 'Basiri' lakabıyla da anıldığı oldu. Aslında bu durum bakış açısına göre değişir, kimilerine göre de Mevlüt gayet 'gabadayı' birisiydi... 

1960'lı yıllar...
Gocasan, oğlu Mevlüt için kızını istemek üzere Başkimseli Mustafa Ağaya gitti. Onun kızı Ayşe'ye dünür oluyordu...
Hemen cevap vermedi Mustafa Ağa, önce bir araştırmalıydı; kimdir, necidir bunlar...
Eğretli birine Gocasanı sordu, zengin ve itibarlı biri olduğunu öğrenince kendisi de tasdikledi 'Hakikaten de samanlığını gördüm, kocamandı' dedi...
Mevlüt'ü sordu, müstakbel damadı olarak, 'gayet gabadayı biridir' cevabını alınca kalbi yumuşar gibi oldu.
Emin olamadı, 'Madem gabadayı, niye kendi köyünüzden bir kız bulamadı' diye can alıcı soruyu sordu.
Anıtkaya'daki fahri danışmanın cevabı oturaklıydı: 'Bizim köyde askerden gelene dede derler, kız vermezler; fırından çıkana bide derler, onu da misafire vermezler!'
Hoşuna giden bu cevap karşısında gülümsedi...
Yine de dostu Çakırmehmetin Delimısdığa vardı. Ondan da olumlu cevaplar alınca kızı Ayşe ile Gocasanın Mevlüt'ün evliliğinin önü açılmış oldu.

    Böylece Mevlüt, Başkimseli Ayşe Hanım ile evlendi. Emine, Hasan, Fatma, Ali, Adem... onların çocuklarıdır. Emine; İsmihan halasının oğlu, Feride halasının evlatlığı Tahsin ile evlendi... Küçük kızları Fatma, Anıtkaya dışından bir beyle evlendi; Hüseyin ve Büşra adlarında iki çocuğu var, Ankara'da oturuyorlar...

    Mevlüt'ün oğlanlara gelince... Dedesi Gocasanın adını alan Hasan, ikinci eşinin memleketi Bolvadin'de yaşıyor. Mevlüt, Metin ve Yiğit adlarında üç oğlu var...

    Ortanca Ali, Kalecik'ten evlendi. Üç çocuğu var; isimleri Mevlüt, Özgür ve Ayşegül... Ali ailesiyle Anıtkaya'da yaşıyor...

    En küçükleri Adem de Büyükkalecik'ten evlendi. Mete ve Berk olmak üzere iki oğlu var. Vazifesi nedeniyle Afyon dışında yaşıyor...

    Gocasanın Mevlüt 2000 yılında vefat etti... 

    Telliler

    Telli Halil'in küçük oğlu Mustafa 1910 yılında doğdu. Aslında babasının olan lakap kendisiyle özdeşleşti ve onun ailesine 'Telliler' dediler. 

    İşofun yeğeni, Mehmet kızı Şerife ile evlendi. Şerife Hanımın babası Çanakkale şehidi. Diğer yetim kardeşi Ayşe de Daldalların Delişükrü eşi olacaktır. Kısacası, Tellilerin Mustafa Delişükrü ile bacanak oldu.

    Sekiz tane çocukları oldu, bunların ikisi kız... Büyük kızı Fatma Dalmışın Kazım eşi, küçük kızı Hafize de Canalilerin Şeytanhasanın Ali Osman eşi oldu... Bir oğlu Hüseyin de 1941 yılında doğdu, bir kaç aylıkken öldü... 

    Tellinin Mustafa 1957 yılında öldü. Eşi Şerife Hanım ise ondan on yıl sonra, 1967 yılında vefat etti...

    Halil

    Hayatta kalan oğullarına bakalım... Tellilerin Mustafa, nasıl kendisi dedesinin adını almışsa; 1929'da doğanbüyük oğluna da dedesi adı Halil ismini koydu. Onu Tingildeklerden  İncemehmet kızı Fatma ile everdi. Ahmet, Türkan ve Veysel isimlerinde üç çocuğu olduktan sonra Fatma Hanım 1956'da vefat etti. Bundan sonra Tellilerin Halil, Eselerin Gülsüm ile evlendi. Gülsüm Hanımın da Fatma, Mustafa, İsa, Hüseyin ve Elveda olmak üzere beş çocuğu oldu...

    Kızları; Türkan, Tökürdekler Şaban As eşi; Fatma Demircisalek oğlu Ömer Yakışır eşi; Elveda, Daldalların Alaaddin oğlu İbrahim Honça eşidir...

    Halil'in büyük oğlu Ahmet Çakıriban (İbrahim Ata) kızı Zeliha ile evlendi. Çakıriban ile Telli Mustafa eşi Şerife Nine karınkardeş olduğunu belirtelim... Gülsüm, Fatma, Uğur ve Halil olmak üzere dört çocukları var. Uğur Yumrukların Ahmet kızı Satı ile evlendi, Beyza ve Ahmet adlarında bir kız bir oğlu var... Halil, Anıtkaya dışından evlendi, iki oğlu var...

    Halil'in ilk hanımından küçük oğlu Veysel; önce Cücelerin Aziz kızı Hakime, sonra Daldalların Eşeninömer kızı Hacer ile evlendi. Fatma ve Tuğba adlarında iki kızı var... 

    İkinci Hanımından üç oğlu da Anıtkaya dışından evlendiler. Mustafa, Refika ile evlendi; Halil, Fatma, Sümeyye isimli üç çocuğu var... İsa, Dilek ile evlendi; Halil ve Abdülkadir isimli iki çocuğu var... Hüseyin'in ise bir kız bir oğlu var.... 

    Tellilerin Halil, kendisi uzun yıllar Anıtkaya'da sığır güttü, Şaştımın dükkanda özellikle Cumartesi günleri çok çalıştı. Bir müddet sonra oğulları İzmir'e göçtü. Onların peşinden kendisi de gitti. Şu anda çocuklarının tamamı İzmir ve Manisa'ya yerleşikler... Kendisi 1987, Gülsüm Hanım ise 2015 yılında vefat ettiler...

    Mehmet Ali

    Telli Mustafanın ikinci oğlu Mehmet Ali'nin ismi bazı kayıtlarda sadece Mehmet, bazılarında da Ahmet olarak geçiyor. 1935 Yılında doğdu. Gödeşlerin Ahmet kızı Müker (Mükerreme) ile nişanlıyken, nişanlısı vefat etti. Mehmet Ali'nin bundan sonraki hayatı İzmir'dedir... Ödemişli Gülşen Hanım ile evlendi. İlkay, Nuray, Şenay, Şerife (Lilay) isimlerinde dört kızları oldu. Onlar da İzmir'e yerleşti ve orada evlendiler... Kendisi 2011'de İzmir'de vefat etti...

    

    Yakup

    1939 Doğumlu Yakup, Tellilerin Mustafa'nın üçüncü oğludur. Dedelerin Aliguru kızı Zele (Zeliha) ile evlendi. Zele Hanım, annesi itibariyle Gödeşlerdendir... Bir başka husus, kendisinden sonra küçük kardeşi Salim de Aligurunun diğer kızıyla evlendiği için Yakup ile Salim kardeşlerin bacanak olmasıdır. 

    İki kız, üç oğulları oldu. Sırasıyla çocuklarının isimleri; Mustafa, Mehmet Ali, Meryem, Şerife ve Müfit'tir.... Meryem, Çolakların Salim oğlu Ahmet Kurt eşi; Şerife de Garametlerin Halil oğlu İbrahim Patlar eşidir.

    Büyük oğluna dedesinin adı olan Mustafa ismini vermiş. 'Kuşçu' lakabıyla tanınan Mustafa, Musluların  Çöpçühalil kızı Meryem ile evlendi. Neriman, Sebile ve Yakup adlarında üç çocuğu var. Guşcu, Tellilerin Anıtkaya'daki tek temsilcisidir denilebilir.

    Tellilerin Yakup'un ortanca oğlu Mehmet Ali, Çaparın kızı Nimet ile evlendi. Mehmet Ali'nin ana-dedesi Aliguru, Nimet'in dedesi Süleyman'ın yeğenidir. Akrabalık çok belirgin... Gizem, Gamze ve Ramazan isimli üç çocukları var. İzmir'de oturuyorlar.

    Küçük oğulları Müfit, Tataristan'a yerleşti; orada Elvira isimli bir hanımla evlendi. Cemile adında bir kızları var...

    Yakup Öztürk de 2018'de öldü...

    Salim

    Yakup'un küçüğü Salim 1941 yılında doğdu. Aliguru kızı Hatice ile evlendi. İki oğlu, iki de kızı var. Şerife ve Ayşe adını verdiği kızları Anıtkaya dışına gelin oldular. 

    Oğullarının isimleri de Mustafa ve Ahmet'tir. İkisi de Anıtkaya dışından hanımlarla evlendiler. Mustafa'nın Sercan ve Hakan, Ahmet'in Salim ve Alper isimli ikişer oğlu var. Uzun zaman önce Afyon'a yerleştiler, halen orada oturuyorlar. 

    Salim Öztürk ile Hatice Hanım, 2020-21 yıllarında art arda vefat ettiler...

    Nazmi

     Tellilerin en küçük oğlu Nazmi 1943 yılında doğdu. Yine Hacımahmutlardan Manavların Gızmehmet kızı Selime ile evlendi. Nazmi de Afyon'a uzun zaman önce yerleşti. Mustafa, Mehmet, Ahmet ve Şerife adını koyduğu çocukları da oraya yerleşip, orada evlendiler. Halen Afyon'da yaşıyorlar...

    Hacımahmutlardan Telli Halil oğullarından Anıtkaya'da, Gocasan temsilcisi olarak Mevlüt oğlu Ali Öztürk; Telliler temsilcisi olarak da Yakup oğlu Guşcu Mustafa Öztürk kalmış... Aileleriyle birlikte tabi...

Omarcıkoğlu Mehmet

 

    Umurcaoğlu  Mehmet büyük kızı Emine'yi, Aşağıköylü Berberoğlu Halil'e; küçük kızı Ayşe'yi de Ayanaoğlu Halil'e verdi. Bu kızlardan biri Aşşağılıların, diğeri Patlaklardan Garametlerin ninesi olacaktır.  

    Çocuklarının en büyüğü Hüseyin ilk eşi Havva Hanımdandır. 1834 yılında doğdu. Emirhanoğlu Ahmet kızı Fatma ile evlendi. Hacıların Arzımanoğlu Mehmet ile bacanak oldu. Anlamayı kolaylaştırmak için şöyle söyleyelim; Omarcıkoğlu Hüseyinin eşi Fatma ile Hacıların Kelsaleğin ninesi Hafize kardeş...

    Omarcıkoğlu Hüseyin'in çocukların ikisi kız, üçü erkek... Büyük kızı Ümmügülsüm Hatipoğlu Mahmut eşi oldu. Gülsüm Hanım, ileride Molla Osmanın anası olacaktır... Küçük kızı Ayşe'yi Çorcalı Ali'ye verdi. Ayşe Hanım da Olcaklı Ali Osman, Musa ve Nazmi'nin nineleri (anneanneleri) olacaktır.

    Oğullarına gelince... Büyük oğlu Ali'den Gırali'ye; küçük oğlu Abdullah'tan ise Kilciler, Bödüler ve Feyzullahlara çıkılır. Biz ortanca oğul Mehmet'ten devam edeceğiz.

    Omarcıkoğlu Mehmet 1861 yılında doğdu. Dedesi Umurcaoğlu Mehmet'in adını aldı. Eminlerden Hüseyin kızı Ayşe ile evlendi. Ayşe Hanım, Kelsüleymanın dedesinin kardeşidir... 

    Ayşe Hanım ile Omarcıkların Mehmet'in iki kız dört oğul, toplam altı çocukları oldu. Büyük kızı Azime Çorcalıoğlu Eyüp eşi oldu. Daha önce Çorcalılarla bir bağ kurulmuş, Mehmet'in halası Eyüp'ün emmisine varmıştı. Azime Hanım ileride Sakallı Derviş Mehmet Aydın ile Belediye eski Başkanı Ömer Aydın'ın anası olacaktır; 1976'da vefat etti... 

    Küçük kızı 1899 doğumlu Hafize, Aşşağılıların Ali eşi, Göçmen Süleymanın anasıdır. Burada, Ali'nin ninesi ile Hafize'nin dedesinin  kardeş olduklarını hatırdan çıkarmayalım. Kocası harpten dönemeyince Hafize Hanım ikinci olarak Sağırların Körmustafaya vardı, orada da Pehlivan Ali Osman Sancak'ın anası oldu ve orada 1943 yılında vefat etti...

    Biraz da bu kızın ismi üzerinde duralım... Hafize, Eminlerin kızı olan Omarcık Mehmet'in eşi Ayşe Hanımın ana adıdır. Bugün dahi Sağırlar, Araplar, Göçmen Süleyman, Yozgun ailelerinde Hafize isminin yaygınlığının sebebi; Eminlerin Hüseyin'in eşi Hafize Hanımdır...

    Omarcıkoğlu Mehmet, 20. yüzyıl başlarında Örenler civarındaki geçici Eğret yerleşimine katılanlardan biri oldu. Bir süre orada kalma maksadıyla mesken ve ağıl yaptı, çocuklarıyla birlikte on yıldan fazla orada yaşadı. Tabi Eğret ile bağını kesmeden özel amaçlı ve 'eğreti' bir ikametti onlarınki. Maksat hasıl olduktan sonra Eğret'e geri döndüler... Kendisi 1932 yılında vefat etti; Eminlerin kızı eşi Ayşe Hanım ise, dokuz yıl sonra 1941'de öldü...

    ALTINDİŞ AHMET

    Büyük oğlu Ahmet 1891 yılında doğdu. Zamanla 'Altındiş' lakabıyla tanındı. Hatice Hanım ile evlendi. Üç çocuğu, aslen Afyonlu bir bakkal kızı olan Hatice Hanımdandır. Onun ölümünden sonra Apdıramanların Abdurrahman kızı Emine Hanım ile evlendiyse de ondan çocuğu yok. Emine Hanım Curak Mehmet'in ablasıdır...

    Altındiş, hayatta kalabilen nadir Eğretli Cihan Harbi gazilerinden. Yemen Cephesinde bulunmuş, önemli yararlılıklar göstermiş, çok canlar kurtarmış. Harp hatıralarını torunlarına ayrıntılı bir şekilde anlatırmış...

    1958 Yılına gelindiğinde Altındiş, hanımlarını da alıp çekip gitti bu dünyadan... Beş altı ay içinde önce kendisi öldü, sonra Emine Hanım ve en sonunda çocuklarının anası Hatice Hanım vefat ettiler... Çocuklarına bakalım...

    Dört kız bir oğlu oldu Altındiş ile Hatice hanımın. 1934 Yılında doğan bir kızına annesi Ayşe hanımın adını koymuş, ama iki yaşında vefat etmiş çocuk. 1941'de yine bir kızı olunca bu sefer Eşe adını vermiş; lakin o da iki yaşında vefat etmiş... Hayatta kalan kızlarının isimleri Hacer ile Sabire... Büyük kızına Topalhacer derlerdi, Manavların Gızmehmet eşi oldu, 1997'de vefat etti... Küçük kızı 1926 doğumlu Sabire'yi ise Böbülerin Salih'e verdiler, ileride Berber Ahmet Kabadayı'nın anası olacak. O da 1963'te vefat etti... 

1950 Yılında Sabire Hanım oğlunu dünyaya getirdiğinde, Omarcıkların Altındiş dünürü Mazinin Ömer'e demiş ki 'Bizim düğe bızılamış, adını ne koydunuz?'... 'Tabi ki de Ahmet!' cevabını alınca keyifli keyifli gülümsemiş... Diye anlatılıyor.

    Altındişin bir oğlu oldu; 1930'da doğan bu oğlanın adını Hasan koydu. 'Omracıkların Hasan' veya 'Altındişin Hasan' diye bilinirdi. Körüslerin Mehmet kızı Safura ile evlendi, Keliban ile bacanak oldular... Üç kız bir oğlan, dört çocukları oldu.

    Büyük kızı Emine, Garaburunun Osman eşi; ortanca kızı Esma da Sağırların Kelapdıllanın Hasan eşi oldu. Esma'nın dedesi Altındiş ile Hasan'ın nineliği Hafize'nin kardeş olduklarını unutmayalım... Altındişin Hasan'ın küçük kızı Hatice, yani Afyonlu Ninesinin adı... Hatice de Canalilerin Mehmet Can eşidir. Mehmet'in ana-dedesi ile Hatice'nin ana-dedesinin Körüslerden olduğu da hatırda tutulmalıdır...

    Altındişin tek oğlu Hasan idi. O da tek oğluna, doğal olarak babası Altındişin adı olan Ahmet ismini koydu. 'Meşhur' diye lakaplanan Ahmet, Garaömerin Mustafa kızı İrfan ile evlendi. İrfan'ın dedesi Garaömer ile Meşhurun Mehmet dedesi kardeş... Bir dönem Mahalle Muhtarlığı da yapan Meşhur Ahmet'in bir kız iki oğlu oldu. Kızına, halasının anısına Sabire ismini koydu. Sabire, Hamdininsüleyman oğlu Hamdi Dadak'a vardı... Büyük oğlu Hasan, Çolağömerlerin Körsüleyman oğlu Ömer kızı ile evlendi. Küçük oğlunun adı Mehmet'tir, Anıtkaya'da yaşıyorlar...

    Safura Hanım 2004 yılında, Altındişinhasan ise 2005 yılında peş peşe vefat ettiler...

    ARAP HALİL İBRAHİM

    Altındişin küçüğü, Omarcıkoğlu Mehmet'in ikinci oğlu Halil İbrahim 1901 yılında doğdu. 'Arap' lakabıyla lakaplandı. Yahyalardan Emine Hanım ile evlendi ve böylece; Mardakların Hüseyin, Apdıramanların Curak ve Tingildeklerin Hacapdılla ile bacanak oldular... Bu evlilikten üç oğlu dünyaya geldi...

    Çok küçükken vefat eden bir oğluyla bir kızı daha var. 1933 Yılında doğan ve Mehmet Emin adını verdiği bir oğlu varmış. Oğluna bu ismi vermesinin sebebi dayıları olan Eminler sülalesidir ve bunda annesinin etkisi vardır. Lakin bu oğlan üç yaşında ölüyor... 1940 Yılında da adını Fatma koyduğu bir kızı olmuş, o da iki yaşındayken ölmüş. Başka da kızı olmayacak... Hayatta kalanlara bakalım....

    Delicafer

    1930'da doğan büyük oğlunun adı Cafer... 'Delicafer' diye  bilinirdi. Anıtkaya'nın önemli yapı ustalarındandı. Kalecikli Hacının kızı Sabahat ile evlendi; Esnanın Veli ve Gındi ile bacanak oldular...

    Dört kız üç erkek, yedi çocukları oldu. Anasının adını verdiği büyük kızı Emine 1965'te vefat etti. Diğer kızları Elveda, Şemşilerin Adem eşi; ortanca kızı Meryem, Kilcinin Hüseyin eşi; küçük kızı Hanife de Naymelerin İbrahim eşi oldular... 

    Büyük oğlu Mahmut, Gındinin kızıyla (teyze çocukları); ortanca oğlu Talat, Hacızekeriyelerin Halil İbrahim kızıyla evlendiler. Kütahya Sanayisinde iş kurup oraya yerleştiler. Halen çocuklarıyla orada yaşıyorlar... Anıtkaya'da yaşayan, sadece Delicaferin küçük oğlu Mesut'tur...

    Delicafer Usta 2003 yılında vefat etti. Eşi Sabahat Hanım ise 2020 yılında öldü...

    Berberhüseyin

    Omarcıkların Arapın 1931'de doğan ortanca oğlunun adı Hüseyin'dir. Büyük dedesinin adını almış oldu. Meşhur Deliberberin çırağı olup yetiştikten sonra, mesleğiyle adı birleşerek ona lakap oldu; bundan sonra 'Berberhüseyin' olarak bilinecektir. O vakitlerde berberler aynı zamanda köyün dişçisiydiler, bu yüzden Berberhüseyin Eğretli birkaç neslin çok dişini çekmiştir... 

    Omarcıkların İbrahim kızı Zehra ile evlendi. Dipte Zehra Hanımın dedesi Ali ile Berberhüseyinin dedesi Mehmet kardeş oluyorlar. Beşi kız ikisi oğlan, yedi çocukları oldu.  Kızları... Şerif, Körahmetin Zeynel Çotak eşi; Selver, Kelibanın Misgin Abdullah Dalgıç eşi; Halime, Göcen Ahmet Gülen eşi; Emine, Canavarcının Aziz Sargın eşi oldular. Diğer kızı Kezban Anıtkaya dışına gelin gitti... 

    Berberhüseyin büyük oğlunun adını Yahya koydu. Yahyaların Yahya kızı olan annesinin etkisiyle bu ismi vermiş olmalı. Yanında yetiştirdiği için oğlu da 'Berberyahya' olarak bilinir. Gıvığın kızı Fatma ile evlenen Yahya'nın Hüseyin, Tamer ve Adem adında üç oğlu var. Hüseyin belli, Berberhüseyinin adı; Tamer de Kelapdıllanın Hasan'ın genç yaşta vefat eden oğlunun adıdır... Berberyahyanın üç oğlu da Anıtkaya dışından evlendiler. Eşi Fatma Hanım 2023'te vefat etti, Berberyahya halen Anıtkaya'da yaşıyor...

    Berberhüseyin küçük oğluna babası Arapın adı olan Halil İbrahim ismini koydu. Anıtkaya dışından evlenen Halil İbrahim İzmir'de oturuyor. 

    Berberhüseyin 1997 yılında vefat ederken, eşi Zehra Hanım ondan yaklaşık yirmi yıl sonra, 2016'da vefat etti...

    Berberşükrü

    Şükrü, Arapın üç oğlunun en küçüğüdür, 1941'de doğdu. Annesi Yahyalar/Mardaklar kızı Emine Hanımın tesiriyle bu isim verildiği anlaşılıyor. Hüseyin abisinin çırağı olarak berberlik onun da mesleği oldu. Bu yüzden lakabı Berberşükrüdür. Omarcıkların Azizin Apilhoca kızı Pakize ile evlendi. Pakize Hanımla dipte, dört kuşak öncesinden emmi çocuklarıdırlar... 

    Dört kız bir erkek çocukları oldu. Büyük kızı Aylin, önce Pakize Hanımın yeğeni Tuncay eşi oldu. Onun vefatından sonra Sadıkbey'e gitti. İkinci kızı Emine de Sadıkbey'e gelin oldu. Feriha, Hatiplerin Ahmet Aykaç eşi; küçük kızı Sultan da Garaömerlerin Ömer Kök eşidir...

    Demek ki ana baba bir erkek çocuk istiyordu, bu özlem çocuklara da sirayet etti. Kızları Feriha rüyasında bir erkek kardeşinin olduğunu, adını da Aziz Ahmet koyduklarını gördü. Oysa daha annesi hamile bile değildi. Yıllar sonra bir erkek kardeşleri doğunca bu rüya hatırlandı, çocuğa Aziz adı verildi. Şimdi Aziz Ankara'da yaşıyor...

    Berberşükrü 2012, eşi Pakize hanım ise 2020 yılında vefat ettiler...

    Muhittin Mehmet Sağlam

    Arap, eşi Emine Hanımın 1943 yılında vefatından sonra Elpirekli bir hanımla tekrar evlendi; 1956 yılında bir oğlu daha oldu, ona da babasının adı olan Mehmet ismini koydu. Annesi Anıtkaya dışından olması hasebiyle Mehmet, burada çok durmadı. Abisi Berberşükrü ile birlikte İstanbul'a gittiler. 

    Bu arada Omarcıkların Mehmet'in oğlu, Arap lakaplı Halil İbrahim Sağlam 1970 yılında vefat etti...

    Abisiyle İstanbul'a giden Mehmet, orada bir süre kaldıktan sonra 1973 yılında Afyon'a yerleşti. Kendisi gibi aslen Afyonlu olup İstanbul'dan tekrar Afyon'a dönen Sevim Hanım ile evlendi. Mihriban, Halil İbrahim ve Mihrican isimlerinde üç çocukları oldu. Kızları Afyonlu beylerle evlendiler. Babası Omarcıkların Arapın adını alan oğlu Halil İbrahim de Afyonlu Gül Hanımla evlendi.  Gelini Gül Hanım, eşi Sevim'in yeğenidir... 

    Omarcıkların Arapın oğlu Mehmet Muhittin, halen Afyon'da yerleşiktir...

   NURİ SAĞLAM

    Omarcıkoğlu Mehmet'in küçük ortanca oğlu Nuri 1909 yılında doğdu... Hakkında çok bilgi yok; Eğret dışından Emine Hanımla evlendi, iki kızı oldu... 1943 Yılında Nuri vefat etti... Anaları başındayken mesele yoktu; ama 1946'da Emine Hanım da vefat edince iki öksüz kız amcaları tarafından Afyon'a evlatlık verildi...  

    Devlet gözetimine alınan iki öksüz/yetimin küçüğü Atike Ankara'ya gitmiş; evlenmeyip Anıtkaya'dan uzak yaşamış. 2000'li yılların başında köyünü ziyarete gelmiş, sonrasına dair kendisinden haber alınmamış... 

    Büyüğünün adı Müzef/Muzaffere... Kardeşine göre biraz daha aklı erdiği için kaçıp köyüne gelmiş. Amcaları onu önce Anıtkaya dışından bir yabancı ile evlendirmişler.  Kelceviz diye lakaplanan bu adam, çoluk çocuk yokken köyü terk etmiş. Müzef sonradan Corukların Mehmet'in eşi oldu, 2002 yılında vefat etti...

    GÜDÜK İZZET

    Omarcıkoğlu Mehmet'in küçük oğludur, 1911'de doğdu. İzzet adı konuldu; ama hiçbir zaman ismi tek başına kullanılmadı. Boyundan dolayı takılan 'Güdük' sıfatı ile adı birleşip kendisine yeni isim oldu: 'Güdüğizzet'... Daha sonra da ailesinin adı Güdüğizzetler kaldı...

    Yörükmehmet kızı Fatma ile evlendi. Bu evlilikle Yörükmevlütün eniştesi, Arapların Patırmahmut ve Garapaçaların Süleyman ile bacanak oldu... 

    Güdüğizzet ile Fatma Hanımın yedi tane çocukları oldu. Bunların biri kız, adı da Eşe... Takgasların Kelömer oğlu Mahmut eşidir... Altı oğlanın isimleri Emin, İsmet, Nuri, Mehmet, Salih ve Ömer...

    Güdüğizzet 1971 yılında vefat etti. Yörükmehmetin kızı eşi Fatma Hanım ise kocasından sonra uzun yıllar daha yaşadı ve 2007 yılında vefat etti... Altı oğlunun hikayesi şöyledir...

    Emin

    1938 Yılında doğan büyük oğluna Emin ismini vermesinin sebebi, Eminlerin kızı olan Güdüğüzzetin annesi Ayşe Hanımdır; hatırlanacağı üzere o vakit henüz hayattaydı... Resmi kayıtlarda M.Emin olarak yazılması da bunu destekliyor... 

    Güdüğizzetin Emin, Arapların Patırmahmut kızı, yani teyzesinin kızı Abide ile evlendi ve böylece Yağcımahmut ile Çolakların Salim'in bacanağı oldu... 

    Abide Hanımla Emin'in iki oğlu ve bir kızı oldu; Abdullah, İzzet ve Rasime... Kızı Rasime, Mandanın Tombak oğlu Ünal Öztürk eşidir... Büyük oğlu Abdullah Takgasların Mahmutun kızı (halasının kızı) Fatma ile evlendi. Dört kızı var. Bunlardan Serap, Mardakların Fatih Saki eşi; Reyhan, Ösüzömerin Hasan oğlu Ömer Acar eşi; Merve de Çolakların Salim torunu Ömer Kurt eşidir... 

    Küçük oğlu İzzet ise Yahyalardan Gocayahya kızı Nasiye ile evlendi. Esra, Emin ve Yahya adlarını koyduğu üç çocuğu oldu. Kızı Esra, Yarımağaların Pilot torunu Selahattin Soylu eşidir. Emin, Taşoluk'tan evli, Yahya ise bekar... 

    Abide Hanım 2005, Güdüğizzetin Emin ise 2022 yılında vefat ettiler. Çocukları Anıtkaya'da oturuyor...

    İsmet

    İkinci oğlu İsmet 1941 yılında doğdu. Omarcıklardan Bödümehmet kızı Hatice ile evlendi. İkisi kız ikisi oğlan olmak üzere dört çocukları oldu. Büyük kızı Hatice Konyalı bir beyle evlendi; küçük kızı Suna ise Gobakların Arif oğlu Hüseyin Kopan eşidir...

    İsmet'in büyük oğlu Fahrettin Eselerin Delibayram kızı Serpil ile evlendi. Çocukları; Şeyma, Kevser ile bir kız daha ve oğlu İsmet'tir. Fahrettin İzmir'de oturuyor... Küçük oğlu İzzet ise Yozgatlı Hatice Hanım ile evlendi. Emirhan ile Elif isimlerinde iki çocuğu var ve Ankara'da yerleşik...

    Güdüğizzetin İsmet 2001 yılında; eşi Bödünün kızı Hatice Hanım ise 2017 yılında vefat ettiler...

    Nurettin

    Güdüğizzetin üçüncü oğludur. Kısaca Nuri de derler, bu bakımdan amcasının adını almış olabilir. Olucaklı Fatma Hanım ile evlendi. Dört kız ve iki oğlan olmak üzere toplam altı çocukları oldu. İsimleri; Fatma, Sema, Elveda, Sevda, İzzet ve Mürsel'dir.

    Kızlar; Fatma, Bekçirofi oğlu Mürsel Taşkın eşi; Sema, Olucak'a gelin; Elveda Çakırların Alparslan Erdem eşi; Sevda, Yozgunun Osman oğlu Halil Azbay eşi oldu...

    Büyük oğlu İzzet bekar... Küçüğü Mürsel ise Sultandağlı bir hanımla evlendi, işi gereği Isparta'da yaşıyor... Güdüğizzetin Nuri halen Anıtkaya'da yaşıyor...

    Mehmet

    Omarcıkoğlu Mehmet Dedesinin adını alan Güdüğizzetin diğer oğlu Çıkrıklı Kezban Hanım ile evlendi. Erken dönemde Afyon'a yerleşti. İzzet, Nevzat ve Mehmet olmak üzere üç oğlu oldu. 

    Büyük oğlu İzzet, Kelarzımanın Meşhur Ahmet kızı Ayşe ile evlendi. Sinan, Ahmet, Berat adlarında üç oğlu ve bir de kızı var. Afyon'da Sanayide Sağlam Oto dükkanını işletiyor... Ortanca oğlu Nevzat'ın eşi Afyonludur; Bir oğlu ve bir kızı var, Antalya'da yaşıyor... Küçük oğlu Mehmet ise Kalecikli bir hanımla evlendi, iki kızı var ve Afyon'da yaşıyor...

    Salih

    Güdüğizzetin beşinci oğlunun adı Salih... Erken dönemde İzmir'e taşınanlardan... Kalecikli Nurdan Hanım ile evlendi. İzzet adında bir oğlu var, halen bekar...

    Ömer

    En küçük oğluna Ömer adını vermiş Güdüğizzet... İzmir'e yerleşen Ömer, Eyüpçetinin Osman kızı Hüsniye ile evlendi. Seyhan ve Serkan isimlerinde iki oğlu var...

    Güdüğizzetin küçük oğlanlar Mehmet, Salih ve Ömer Anıtkaya'dan ayrıldığı sıralarda, büyükler Emin, İsmet ve Nurettin; köyiçindeki evlerine sığamayacaklarını anlayıp Akkaya/Taşlıtarla mevkinde karayolunun kenarına evlerini yapıp taşındılar. Birbirinin benzeri üç ev yanyana olunca, buranın adı Üçevler kaldı. Hala öyle ve hala ev sayısı üç... Yalnız o üç evin banisinden Nurettin hayatta... Önce Güdüğizzetin İsmet, sonra Abisi Emin göçtü...

    ŞÜKRÜ 

    Doğum tarihi Güdüğizzet ile aynı, 1911; çünkü onun ikiz eşi, hatta iki saat büyük abisiymiş... Erken vefat ettiği için ondan bugüne pek bir şey gelmemiş, vefat ettiğinde bekar ve 15-16 yaşlarında olduğu söyleniyor... 

    Anlatıldığına göre, olay Örenlerdeki geçici yerleşim yerinde yaşanıyor. 1926-27 Yılları olsa gerektir, Omarcıkoğlu Mehmet hala orada yaşıyor... Otuz kırk civarı dombey var, ikiz kardeşler onları güdüyorken bir yandan da oyun oynuyorlar. Etraftaki yaban pabcarı yahut ilibada köklerini yolup yığmış ve ardından ateşlemişler... O civarda dört beş yıl önce çetin çarpışmalar yaşanmıştı, o günlerden kalan bir bomba ateş içinde patlamış. Omarcıkoğlu Mehmet ile Ayşe Hanım o gürültüye koşup gelmişler, ama iki kardeş boylu boyunca yerdeler. İkiz oldukları için kim kimdir, tam da ayırt edemiyorlar... Derken birisi elinden kanlar akar vaziyette kalkıp 'Şükrü kalkmıyor' deyince, yatanın Şükrü ötekinin de İzzet olduğunu anlıyorlar....

    Şükrü bir daha hiç kalkamamış, orada can vermiş. İzzet'in elinden kan akmasına sebep ise uçları kopan iki parmağıymış; o kadarcıkla atlatmış... Berber Şükrü'nün adının kaynağı da böylece anlaşılmış oldu...

    Bana anlatanlar olayın 1934-35 yıllarında ikizler yedi sekiz yaşlarındayken yaşandığını söylediler. Bu tarihsel olarak mümkün değil, zira dedikleri yıllarda baba Omarcıkoğlu Mehmet hayatta değildi ve ailesi Örenler'den Eğret'e taşınmıştı...

    ***

    Omracıkların ana gövdesi 1934 Soyadı uygulamasından beri SAĞLAM soyismini kullandıkları için; buradaki kişi isimlerini o soyadı ile düşünmek gerekir.

Kinisler

     Kütahya taraflarından gelmişler, kesin olarak hangi köyden ve ne zaman geldikleri bilinmiyor. Bu bilginin kaynağı Kumpir Hasan, ayrıntılı olarak anlatmamış. Galiba bu konuda tam olarak kendisi de bilgi sahibi değilmiş. Sülaleye takılan bu 'Kinisler' lakabıyla bağlantılı olarak yer tahmini yapmak güç. Böyle bir yer adı yok çünkü. Eski harflerle yazılışı biraz benzediği için 'Genişler' diyesim var; ama bu köy ile ilişkili olduklarına dair küçük bir ipucu bile yok.

    İdris oğlu Ali'den ilk defa annesi Ayşe Hanım vefat ettiğinde haberdar oluyoruz. Daha doğrusu, annesinin vefat tarihi belli değil; ancak 1839 yılında tereke paylaştırılıyor, isimleri o belgede yazılı. Buna göre babası İdris, annesi Ayşe... Kütahya taraflarından gelen, baba İdris veya onun da babası Ali olabilir... İsminden dolayı İdris'in İdirizlerden olduğu sanılmasın; onlarla irtibat iki kuşak sonra kurulacak...

  1839 yılındaki duruma göre Ali ile Hatice iki kardeşler... Bu tarihten altı yıl sonra, 1845'te  Ali vefat ediyor... Kızkardeşi Hatice, Çalık Mehmet eşi oldu... Babaları 'Hacı Ali oğlu İdris Ağa'nın ise 1847 tarihinde henüz sağ olduğu anlaşılıyor...

    İdris oğlu Ali, Yusuf kızı Ayşe ile evliydi. Arka arkaya vefat ettiler... Önce Ali, sonra Ayşe Hanım... Geride iki kız bir oğlan bırakarak... Kızları Satı ve Necibe yetişkindiler, büyük ihtimal evliydiler de... Oğlu Hasan ise yaş olarak çok küçüktü...

    Kinislioğlu Hasan büyüdü ve Ümmühan Hanım ile evlendi. Ümmühan Hanım Mehmet oğlu Mustafa kızı, Goca Osmanın halasıdır. Hasan'ın dedesinin adı İdris olmasına rağmen lakapları Kinisliler/Kinisler idi. Bu evlilikten sonra o lakaba paralel olarak İdirizler sülalesine dahil oldular. Çünkü Ümmühan Hanımın erkek kardeşlerinin hepsi İdirizler diye bilinecektir...

    Kinisli Hasan, İdirizler gibi büyük bir sülaleye dahil olunca doğal olarak akrabalık ağı da genişlemiş oldu. İdris, İbrahim, Ömer ve Mehmet Ali adlarında dört kayınbiraderi vardı mesela. Bunlardan İdris kanalından Goca Osman ve Sarı Mehmet; İbrahim kolundan Hamsinci, Deligızlar; Ömer'den Sarı Ömer; ve Mehmet Ali'den Onbaşıoğlu taraflarına doğru yeni hısımlıklar kurulmuş oldu. Ayrıyeten Emine adında bir baldızını da Çalıkoğlu Hüseyin aldı. Böylece halasının oğluyla aynı zamanda bacanak olarak, önceden bağlanmış akrabalık bağını pekiştirdi...

    Ümmühan Hanımla Kinislerin Hasanın iki oğlu var; Ali ve Mehmet... 

    1. Dıñ Ali

    1860 Yılında doğan büyük oğluna Ali ismini koydu. Ali'nin dedesinin adı ve dedesinin dedesinin adı da Ali olduğuna göre; Kinislerin Hasan oğlu Ali, bilebildiğimiz üçüncü kuşak Ali oluyor. Sebebi bilinmiyor; ama ona "Dıñ Ali" lakabı takıldı...

    Ali'yi, Neslihan isimli bir yetimle everdiler. Neslihan Hanımın hikayesi de ilginçtir... Mehmet ve Neslihan'dan olma üç kız kardeş var; Döne, Ayşe ve Fatma... Döne, Çorcalı Yusuf ile evlenip sülalenin Döneler diye anılmasını sağlıyor... Ayşe ise Mehmet oğlu Süleyman ile evlendi, ileride Coruk Süleyman'ın ninesi olacak... Gelelim Fatma'ya... Kimlerden olduğu anlaşılamayan Halil ile evlendi. Bir kızları doğduktan bir müddet sonra Halil vefat edince kendisi Hadımoğlu İbrahim'e ikinci eş olarak vardı. Yetim kalan kızı ise Kinislerin Ali'ye verilen Neslihan'dır...

    Çocuklarından bahsedeceğiz... Neslihan Hanımın tam olarak ne zaman vefat ettiği bilinmiyor. Bununla beraber eşi Dınalinin 1930 yılında vefat ettiği kaydedilmiş...

    Ali ile Neslihan'ın üç çocuğu oldu; ikisi kız, biri erkek... Büyük kızı 1894 yılında doğdu, adını Ayşe koydular. Körüslerin Osman ile evlendi. 1915'te kocasının Çanakkale'de şehit olduğu haberi geldiğinde henüz çocukları yoktu... 1902 Doğumlu küçük kızı Azime'yi Paşaoğlu Ahmet'e verdiler. (Ahmet'in ablası Satı, daha önceden Kürtosman oğlu Yusuf ile evlenmiş, Saffet adında bir kızları varken eşi Yusuf Çanakkale'de şehit olmuştu. Bu bilgi lazım olacak.)

    Neslihan ile Ali'nin tek oğlu Hüseyin'in ismi Hasan olarak okunduğunda dedesinin adını almış olur. 1908 Yılında doğdu. Kimin kızı olduğu tespit edilemeyen Ümmühan Hanım ile evlendi. Kendi babasının adını koyduğu bir oğlu oldu: Ali... Kinislilerin dördüncü nesil Ali'sine de "Dıñ Ali" lakabı takıldı, bunun sebebi bilinmiyor. Ayrıca asıl Dınalinin dede mi, torun mu olduğu da netlik kazanmadı... Dınalinin Hüseyin 1970 yılında vefat etti. Eşi Ümmühan Hanımın vefat tarihi ise 1922...

    Büyük amcasının kızı Ümmühan ile evlenen  son Dıñ Alinin oğlu yok, iki kızı var. Büyük kızı Sultan Kekecin Osman eşi, küçüğü Kerime de Bükürün Adem eşi oldu. Kerime ile Adem hala-dayı çocukları...

    2. Ceneme Mehmet

    Kinisler sülalesi burada tıkandı, Hasan'ın küçük oğlu Mehmet'e geçelim... 1871 Senesinde doğdu. Sebebi bilinmiyor ama; kendisine 'Ceneme' denildiği torunları tarafından ifade edildi... Hacımahmutların Yusuf kızı Satı ile evlendi. Satı Hanım anası itibariyle   Çatallardandır.  Ayrıca Kinislioğlu Mehmet bu evlilikle Söylemezoğlu Salih ile de bacanaktır... 

    1902 Yılında bir oğulları dünyaya geldi, ona babasının adı olan Hasan ismini koydu. Sonra sırasıyla Arif, Ümmühan, Hatice, Fadime ve Atike doğdu... Dört kızdan Ümmühan, Dıñ Ali eşi; Fadime, Bükürün Ali eşi; Hatice Gavşakların Gadir eşi, Atike de Sakaların Abdurrahman eşi oldu...

    Ceneme 1947 yılında vefat etti. Eşi Satı Hanım da on yıl sonra 1957'de öldü. Şimdi bu karı kocanın iki oğluna bakacağız...

     Kumpir Hasan 

    Oğlanlara geri dönelim... Büyük oğlu, anlaşılmaz bir sebeple 'Kumpir Hasan' lakabıyla tanındı. Kürt Osmanın torunu Saffet ile evlendi. Saffet Hanımın anası Paşaoğlu Ahmet'in kızı Satı'dır. Eşi Yusuf Çanakkale'de kalınca kendisi Selimlerden Ahmet'e vardı, orada Egekemal ve Egehasanın anası olacaktır. Bir başka deyişle Saffet Hanım, Egekemal ve Egehasanın karınkardeşi oluyor... 

    Hatırlanacağı üzere, Kumpirhasanın Ali Amcasının küçük kızı Azime'yi Paşaoğlu Ahmet'e vermişlerdi. İşte o Paşaoğlu Ahmet, Saffet Hanımın dayısı olur. Hasılı, Kinislerle Paşalar arasında Saffet Hanım'dan daha önce bir bağ kurulmuştu zaten...

    Kumpirhasan ile Saffet Hanımın iki erkek, bir kız çocukları oldu. İsimleri Mehmet, Mustafa ve Zeynep'tir. En küçük çocukları Zeynep, Etemin eşi oldu. Etemin babası Abdullah ile Zeynep'in ninesi Satı kardeş olduğunu hatırlayalım... Eskiden evlilikler tesadüflere bırakılmaz, tanıdık bildik çocukların başgöz edilmesine dikkat edilirmiş...

    Kumpirhasan büyük oğluna babasının adını koydu. 'Çitili Mehmet' diye lakaplanmıştı, Keçilerin Arif kızı Şerife ile evlendi; çocukları yoktu, 1997 yılında vefat etti... 

    Küçük oğluna Mustafa adını koydu. Bu isim, Kumpirhasanın Ninesi, İdirizlerden Ümmühan Hanımın baba adıdır; başka bir tutar bulamadım. Her ne kadar ismi Mustafa da olsa 'Mısdan' diye tanındı, hala herkes onun Mısdan olduğunu sanıyor. Hamzalardan Ali kızı Şerife ile evlendi... 

    "Mısdan askerliğini Kilis'te yaptığı için bunlara önce 'Kilisliler' sonra 'Kinisler' demişler" şeklinde bir görüş var ki bu temelsizdir. 1897 Tarihli bir belgede Mısdanın dedesinden 'Kinislioğlu Mehmet bin Hasan' diye söz ediliyor, o tarihte bırak Mısdanı, daha babası Kumpirhasan bile doğmamıştı... Eşi Şerife Hanım 2010 yılında vefat etti...

    Bir dönemin meşhur cambazlarından biri olarak bilinen Mısdanın Adem adında bir oğlu var. Tatıresilin Mustafa kızı Fikriye ile evlenen Adem'in Murat, Zuhal ve Merve adlarında üç çocuğu var... Adem'in Amcası Mehmet, Keçilerin Arif kızıyla evlenmişti; kayınpederi Mustafa ile merhum amcasının bacanak olduğunu antrparentez belirtelim...  İzmir'e yerleşip orada çalıştıktan sonra emeklilik döneminde Anıtkaya'da babasıyla birlikte yaşıyorlar... 

    Adem ve babası Mısdan, Kinislerin Anıtkaya'daki son temsilcisidir denilebilir. Çünkü dedesi Kumpirhasan 1980 yılında, Saffet Ninesi de 1995 yılında vefat etmişlerdi...

    Timitiri

    Kinislioğlu Mehmetin küçük oğluna geldik... Adı Arif... İşgal sırasında 6-7 yaşlarındaymış. Yani 1915 doğumlu... Adını yakınlarından öğrendim, çünkü herkes lakabıyla tanıyor. 'Timitiri' lakabı işgal sırasında takılmış. Konunun ayrıntısı hakkında bir kaç farklı rivayet var. Bunlardan birisine göre; işgalci Yunan askerlerinden biri bunu 'Dimitri' diye çağırınca adı öyle kalmış. Bir diğerine göre de Dimitri adındaki bir Yunana benzerliğinden dolayı bu lakap takılmış. İnce, zayıf, kuru yapısı sebebiyle böyle denildiği de rivayetler arasında... Hepsinin ortak özelliği, Dimitri isminin Eğret halkınca telaffuzunun Arif'e lakap olmasıdır...

    Hacımahmutlardan Dilsiz lakaplı Mahmut kızı Nazik ile evlendi, böylece yine Hacımahmutlardan Çolağüseyin ve Cavanın Çatlak ile bacanak oldular...  Şükrü, Hayrettin, Mehmet, Ramazan, Ayşe ve Satı olmak üzere altı çocukları oldu...

    Kızlardan Ayşe Afyon'a gelin giderken, Satı da Sakaların Selahattin eşi oldu. Daha önce Satı'nın Halası Atike de Sakaların Abdurrahman'a varmıştı...

    Nazike Hanım 1994 yılında vefat etti. Timitiri ise 2003 yılında rahmetli oldu...

    Timitirinin oğlanlara gelince... Hayrettin, Çolaküseyinin kızı Emine ile (teyzesi kızı) evlendi, 2015 yılında vefat etti... Şükrü, Takgasların Berberüseyin kızı Gülsüm ile evlendi. Kendisi 2006 yılında, Uğur adında oğlu ise 2010'da vefat ettiler... Mehmet, İdirizler Körgarıların Delimehmet kızı Havva ile evlendi, 2021'de vefat etti... Ramazan'ın eşi ise Afyon'dandır... 

    Dört oğlan da peyderpey Anıtkaya'dan ayrıldılar. Babaları vefat ettiğinde Timitirilerden  Anıtkaya'da ikamet eden kimse yoktu. Hala da yoktur...

    Soyadı Kanununun uygulandığı 1934 yılından sonra, Kinisler soy isim olarak 'SAYA'yı almışlar. Daha sonraki düzeltmeyle bu soyadı 'SOYA' olmuş, halen bu kullanılıyor...